2 ώρες με τους 31 μαθητές της Γ΄ τάξης του 4ου Δημοτικού Σχολείου της Σύρου.
Η πρόσκληση που ήρθε από τη Ρένα Απέργη και την Άννα Ροσσολάτου, τις δασκάλες της Γ’ τάξης και τη Μαρία Τσιλικίδου, τη Διευθύντρια του 4ου Δημοτικού Σχολείου Σύρου για να μιλήσουμε με τα παιδιά τους για την υγιεινή διατροφή ήταν μεγάλη έκπληξη για μένα, αλλά τη δέχτηκα με πολύ μεγάλη χαρά κι ένα μικρό άγχος. Από το καλοκαίρι είχαμε ξεκινήσει να μιλάμε με τη Ρένα για το πώς θα μπορούσαμε να οργανωθούμε και να οργανώσουμε από κοινού μια ξεχωριστή μέρα για τα παιδιά. Τελικά αποφασίσαμε να το κάνουμε στις 5 Δεκεμβρίου, μια μέρα πριν από τη γιορτή του Αγίου Νικολάου που είναι αργία, αφού είναι ο πολιούχος του νησιού.
Και τι κανονίσαμε; Να μαζέψουμε σε καλάθια τα πιο χαρακτηριστικά φρούτα του χειμώνα αλλά και ξερά φρούτα, σπόρους, ξηρούς καρπούς και κάποια τοπικά προϊόντα του νησιού, ώστε να μιλήσουμε για αυτά και στο τέλος να τους ετοιμάσω κάτι απλό και υγιεινό για κολατσιό και να το δοκιμάσουμε μαζί στην τάξη. Όλο αυτό έγινε αφορμή να ξεκινήσουμε με τα παιδιά μια τόσο μεγάλη κουβέντα που στο τέλος δεν ήξερα αν ήταν εκείνα ή εγώ που πήρα το πιο σπουδαίο μάθημα.
Ας τα πάρω όμως από την αρχή. Με το που έφτασα στο Σχολείο κι έκανα να ανέβω την σκάλα, ενθουσιάστηκα από το λαχανόκηπό τους, αλλά πιο πολύ με τα χρωματιστά σκαλοπάτια που το καθένα είχε πάνω του γραμμένο ένα διαφορετικό σύνθημα: Στο πιο ψηλό σκαλί έγραφε: «Στο σχολείο αυτό” κι από κάτω : “Είμαστε ευγενικοί” “Γελάμε πολύ” “Παίζουμε τίμια” “Λέμε την αλήθεια””Λέμε όχι στη βία” “Δουλεύουμε σκληρά” “Ζητάμε συγνώμη” “ΑΚΟΥΜΕ”. Κάποια πράγματα τελικά τα μαθαίνεις μικρός από το σπίτι και το σχολείο σου ή δεν τα μαθαίνεις ποτέ.
Όταν μπήκα στην τάξη με περίμενε άλλη έκπληξη. Στο κέντρο του μαυροπίνακα ήταν κολλημένη μια αφίσα για την εκδήλωσή μας. Ήταν ζωγραφισμένη στο χέρι από μια μαθήτρια της τάξης και ήταν πραγματικά υπέροχη. Η έδρα ντυμένη με κόκκινο καρό τραπεζομάντιλο είχε μετατραπεί σε τραπέζι πάνω στο οποίο βρίσκονταν τα φρούτα κι οι ξηροί καρποί. Οι δασκάλες είχαν επισκεφτεί νωρίτερα παρέα με τα παιδιά το μανάβικο της γειτονιάς κι είχαν διαλέξει από κοινού τα χειμωνιάτικα φρούτα. Με μεγάλη μου έκπληξη διαπίστωσα επίσης πως τα παιδιά όχι μόνο ήταν ενήμερα για το τι σημαίνει Μεσογειακή διατροφή, αλλά είχαν καλλιτεχνήσει με κολάζ και ζωγραφική τις δικές τους πυραμίδες Μεσογειακής διατροφής και είχαν στολίσει με αυτές όλη την τάξη.
Ξεκινήσαμε να μιλάμε, γελάσαμε, ανταλλάξαμε ιδέες, είπαμε, είπαμε και τι δεν είπαμε. Για την Μεσογειακή διατροφή, την εποχικότητα, την εντοπιότητα, το μέτρο, την ανακύκλωση, το μοίρασμα, την προσφορά. Με πολύ μεγάλη χαρά διαπίστωσα πόσα πράγματα γνώριζαν ήδη τα παιδιά για τη διατροφή, αφού οι δασκάλες τους είχαν οργανώσει και στο παρελθόν παρόμοια εκδήλωση με κάποια διαιτολόγο. Τότε ήταν που έφτιαξαν τις πυραμίδες και έμαθαν όλα αυτά τα χρήσιμα για την ισορροπημένη διατροφή και τη σημασία της στην ανάπτυξη και την υγεία τους.
Έχουν φτιάξει κι ένα άτυπο point system όπου από μόνα τους κάθε μέρα βαθμολογούν τον εαυτό τους για το κολατσιό που έφαγαν στο διάλειμμα. Καντίνα δεν υπάρχει στο σχολείο, οπότε όλα φέρνουν μαζί τους φαγητό από το σπίτι. Με τη βοήθεια της διαιτολόγου έχουν ορίσει για κάθε ομάδα τροφίμων που περιλαμβάνει σνακ και ποτά μια βαθμολογία από 0 έως 4. Στο διάλειμμα κάνουν την πρόσθεση και βγάζει ο καθένας το σύνολο ημέρας για τον εαυτό του. Πόσο σπουδαίο είναι τελικά να μαθαίνεις να κάνεις την αυτοκριτική σου από μικρός και να προσπαθείς να διορθώνεσαι καθημερινά. Από μόνος σου, όχι γιατί θα σε μαλώσει η δασκάλα ή η μαμά σου. Το πιο σημαντικό απ’ όλα όμως είναι ο λευκός κάδος που έχουν φτιάξει στο σχολείο, μέσα στον οποίο τα παιδιά ρίχνουν ό,τι φαγητό τους έπεσε κάτω ή δεν πρόλαβαν να φάνε στο διάλειμμα, το οποίο προορίζεται για να ταΐσουν τα πουλιά και τα μικρά ζωάκια.
Εμείς πάντως δεν μείναμε μόνο στα λόγια, μαγειρέψαμε κιόλας. Δύο αλλιώτικα τοστάκια για να ξεφύγουμε από το συνηθισμένο ζαμπόν-τυρί. Το ένα το είπαμε «συριανό τοστ» αφού το φτιάξαμε με λιαστές συριανές ντομάτες τις οποίες είχα κάνει προηγουμένως πάστα. Πρώτα τις μούλιασα σε ζεστό νερό για να μαλακώσουν και να φουσκώσουν κι ύστερα τις πολτοποίησα στο μπλέντερ προσθέτοντας ελαιόλαδο και ντόπιο θυμάρι. Απλώσαμε την πάστα πάνω σε φέτες του τοστ που είχαμε πάρει από το φούρνο της γειτονιάς προσθέσαμε φέτες από συριανό ανθότυρο του Ζωζεφίνου και τα ψήσαμε. Τα παιδιά ενθουσιάστηκαν και με το δεύτερο τοστ που το είπαμε «γλυκάκι στιγμής» και φτιάξαμε πολτοποιώντας με το πιρούνι ώριμες μπανάνες κι ανακατεύοντάς τες με λίγο μέλι και ελάχιστο ξύσμα σοκολάτας. Απλώσαμε το μίγμα ανάμεσα σε δυο φέτες ψωμιού και τις ψήσαμε. Επίσης δοκιμάσαμε μπουκίτσες ενέργειας που είχα φτιάξει με βρώμη, ταχίνι, μέλι, σταφίδες και σουσάμι. Σε 2-3 παιδιά δεν άρεσε το ταχίνι και δεν δοκίμασαν, αλλά στα περισσότερα άρεσε. Με αυτά και με κείνα πέρασε ένα δίωρο, ούτε κατάλαβα πώς. Στο τέλος τα παιδιά με αποχαιρέτησαν με μια τεράστια αγκαλιά, μου χάρισαν ζωγραφιές και την αφίσα της εκδήλωσης και δώσαμε από κοινού την υπόσχεση να ξανασυναντηθούμε.
Έφυγα με μια παράξενη κούραση, μα τόσο γεμάτη μέσα μου. Πιο πλούσια σε φίλους, συναισθήματα, εμπειρία. Συγχαρητήρια στο 4ο Δημοτικό και σε εσάς κυρίες μου για την υπέροχη δουλειά! Κι ένα μεγάλο ευχαριστώ στα παιδιά και σε εσάς που με εμπιστευθήκατε!
