Αρχές Ιουλίου βρέθηκα στη Λέσβο για 7 ολόκληρες ημέρες. Τις περισσότερες τις πέρασα στην Ερεσό, όπου μαγείρεψα, έφαγα καρπούζι και τουλουμοτύρι, ήπια ούζο, τραγούδησα, κοιμήθηκα και ξύπνησα, κολύμπησα, γνώρισα ωραίους ανθρώπους κι έκανα καλούς φίλους.
Η Ερεσός είναι γνωστή κυρίως για την Σαπφώ. Κι αυτό στο θυμίζουν κάθε λίγο και λιγάκι τα αγάλματα στις πλατείες και στην παραλία, τα ονόματα των μαγαζιών και των ξενοδοχείων, οι ζωγραφιές και τα γκράφιτι. Κατά τα άλλα η Ερεσός είναι ένα υπέροχο χωριό με πανέμορφα παραδοσιακά και αρχοντικά σπίτια. Το περπάτησα και με μάγεψε. Είναι και πολύ πλούσιο σε γεωργική παραγωγή και φυσικά σε σύκα στα οποία θα αναφερθώ ξεχωριστά.
Η Σκάλα της, όπως λένε στο νησί της Λέσβου το παραλιακό κομμάτι των χωριών τους, έχει τη δική της ζωή. Μια ατέλειωτη παραλία με κρυστάλλινα νερά που μοιράζεται δίκαια σε όλους όσους λατρεύουν τη θάλασσα. Σε παιδάκια και οικογένειες, σε αθλητικούς τύπους που λατρεύουν τα θαλάσσια σπορ, σε cool τυπάκια που προτιμάνε τις σαγιονάρες, τα παρεό και τα μπιτσόμπαρα, σε ποταμίσιες χελωνίτσες –ναι έχει κι από αυτές η Ερεσός- σε εναλλακτικούς που δεν χρειάζονται μαγιώ για να κολυμπήσουν. Το ποτάμι με τις χελώνες είναι το όριο.
Στη Σκάλα Ερεσού όλα συμβαίνουν σε μικρή απόσταση από τη θάλασσα. Τα μαγαζιά, τα εστιατόρια, τα μπαρ, τα ξενοδοχεία, τα μανάβικα και τα σούπερ μάρκετ βρίσκονται κατά μήκος της παραλίας ή σε μερικούς παράλληλους και κάθετους δρόμους πιο πίσω. Απομακρυσμένη από την υπόλοιπη Λέσβο, θα χρειαστεί να διανύσεις ένα δρόμο μακρύ, μιάμιση σχεδόν ώρα από την Καλλονή και δύο από τη Μυτιλήνη για να φτάσεις στην Ερεσό. Η διαδρομή γοητευτική, να την κάνεις μέρα γιατί θα σε αποζημιώσει με πλήθος από παράξενα γυμνά τοπία που δεν έχεις ξαναδεί ποτέ και πουθενά στη ζωή σου. Δεν μοιάζουν με τίποτα από αυτά που ξέρεις. Κι όταν φτάσεις στην Ερεσό μπορεί με την πρώτη ματιά να σε ξεγελάσει και να πεις ε, και; Αν χαλαρώσεις κι αφεθείς όμως θα νιώσεις την ενέργειά της, θα τη δεις με άλλα μάτια και θα την αισθανθείς αλλιώς. Αν κοιμηθείς μεσημέρι και σε ξυπνήσει η δίψα και τα τζιτζίκια της, θα θες να ρίξεις άλλη μια βουτιά στα νερά της. Αν φας καρπούζι και τουλουμοτύρι στην παραλία της θα την ερωτευτείς. Αν πιεις από το νερό της δεν θα την ξεχάσεις ποτέ. Κι εγώ τα έπαθα όλα αυτά στη σειρά. Κι έχω να σας προτείνω και κάποια μαγαζιά που δοκίμασα κι αξίζουν. Και κάτι τελευταίο… Το άγαλμα της Σαπφούς έχει πλάτη στο απέναντι «νησάκι». Μην το πείτε «βράχο» γιατί αυτή η λέξη δεν περνάει στους Ερεσιώτες. Εντάξει;
Dolce Darma (Σκάλα Ερεσού, τηλ.: 2253 770187)
Η ταμπέλα απ’ έξω γράφει Dolce Darma a take away /street food spot πάνω από μια βαμβακερή κεντητή κουρτίνα που δεν έχει πάνω της ούτε μια βελονιά. Μέσα θα σε υποδεχτεί η Ξένια, μια κούκλα Σαλονικιά που έχει κάνει την Ερεσό δεύτερη πατρίδα της τα τελευταία εικοκιτόσα χρόνια. 
Νομίζω πως η αιώνια νεότητα έχει φιλήσει την Ξένια στο στόμα και την έχει μπολιάσει με απίστευτη ενέργεια και δημιουργικότητα. Ίσως την πέτυχε σε κάποιο από τα υπερπόντια χειμωνιάτικα ταξίδια της, ποιος ξέρει; Κομψή και αεικίνητη σαν κοριτσόπουλο, χαμογελαστή σαν πρωινή λιακάδα, με τα χρυσά της χέρια φτιάχνει από ντεκόρ και κουρτινάκια για το μαγαζί μέχρι πεντανόστιμα, γλυκά κι αλμυρά πραγματάκια, για πρωινό, σνακ και μεσημεριανό, με πολλές vegan επιλογές. Είναι πολύ περήφανη για τα φίλτρα που έχει εγκαταστήσει στο μαγαζί της να κάνουν το νερό της Ερεσού από καθαρό πεντακάθαρο, τόσο που μας τα έδειχνε με πολύ μεγάλο καμάρι λες και εμείς καταλαβαίναμε τίποτα απ’ αυτά. Η Ξένια προσέχει τα πάντα ως την τελευταία λεπτομέρεια στο μαγαζί της, ακόμα και τις συσκευασίες του take away που είναι οικολογικές. 
Αν περάσετε από κει για breakfast, για ένα σάντουιτς για την παραλία, για ένα γλυκό και καφέ, για μια πάστα με φρέσκια ντομάτα και βασιλικό να της δώσετε πολλά χαιρετίσματα. Θα τη γνωρίσετε αμέσως. Είναι πιο γλυκιά κι απ’ την πορτοκαλόπιτά της!
Ταβέρνα «Ο Καραβόγιαννος» (Σκάλα Ερεσού, τηλ.: 2253053665)
Η Παναγιώτα Τελωνιάτη έδωσε στο μαγαζί της το όνομα του Καραβόγιαννου του μπουρλοτιέρη. Για την ιστορία να σας πω πως ήταν πρωτοπαλίκαρο του Δημήτρη Παπανικολή που έκανε παρανάλωμα του πυρός ένα πλοίο του αυτοκρατορικού οθωμανικού στόλου, στην πρώτη ναυμαχία της Επανάστασης, η οποία και έγινε στις 27 Μαϊου του 1821 στον όρμο της Ερεσού. 
Σήμερα ο Καραβόγιαννος είναι τριάντα χρόνια μαγαζί κι η Παναγιώτα δεύτερη εστιατορική γενιά. Εδώ μαγειρεύουν τη στεριά και τη θάλασσα στην πιο νόστιμη εκδοχή της: Ψάρια και θαλασσινά, κρέατα, μαγειρευτά και μεζέδες με ντόπια υλικά μερικά από τα οποία προέρχονται από το κτήμα τους. Στην κουζίνα πρώτο βιολί ο Στράτος Διαμαντίδης, ο επονομαζόμενος και «Μποτρίνι», στις ψησταριές ο Στράτος Χασάπης.
Δοκίμασα μεζέδες και λίγο από το θαλασσινό ρεπερτόριο και σας τα συστήνω από καρδιάς: ντολμαδάκια λουκουμάκια, κολοκυθολούλουδα γεμιστά, χταπόδι στα κάρβουνα, ψαράκι ψητό. Είναι ανοιχτά από το Πάσχα έως τα τέλη του Νοέμβρη.
Ταβέρνα Σουλάτσο (Σκάλα Ερεσού, τηλ.: 2253053078)
Ο Σαράντος Τζινιέρης έχει την ταβέρνα «Σουλάτσο» πάνω στην περατζάδα της Σκάλας της Ερεσού με τις ξύλινες εξέδρες. Ταβερνιάρης έγινε τα 20 τελευταία χρόνια. Πριν από αυτό ήταν ροκάς κι είχε το μπαρ Γλάρος. Και τώρα δεν είναι, θα μου πεις. Είναι, αλλά το κρατά για τον εαυτό του. 
Το Σουλάτσο του είναι ένα τίμιο μαγαζί που κοιτά τη θάλασσα στα μάτια και σερβίρει το βυθό της όπως τον ονειρεύεσαι, νέτο σκέτο. Αλλά δεν θα σε αφήσει και παραπονεμένο αν είσαι κρεατοφάγος, έχει και πολλές επιλογές σε μαγειρευτά να ξέρεις. Κατά τα άλλα άψογοι μεζέδες, χταπόδι ψημένο δίχως τίποτα, μόνο με το κάρβουνο και τη θάλασσα μέσα του, δέκα με τόνο στα ερεσιώτικα κουκιά με τη σύβραση, ψάρι ημέρας εξαιρετικά ψημένο. Ανοιχτό από το Πάσχα μέχρι τον Οκτώβρη.
Bar Restaurant Parasol (Σκάλα Ερεσού, τηλ.: 2253052050)
Στην παραλία της Σκάλας Ερεσού υπάρχουν στη σειρά όλα τα εστιατόρια, οι ταβέρνες, τα τουριστικά, τα είδη δώρων, τα μπαρ. Και το Parasol του Χρήστου Βότση. Που μοιάζει με μεξικάνικο λουλούδι που ξεφύτρωσε παράτυπα μέσα στο αιγαιοπελαγίτικο τοπίο. Είχε πάει διακοπές ο Χρήστος στη Λέσβο, είδε στην Ερεσό τον ήλιο να βασιλεύει από το σημείο που βρίσκεται σήμερα κι είπε «εδώ είμαστε». Πήρε το μαγαζί που τότε ήταν διαθέσιμο, το έφτιαξε με κέφι και φαντασία, το έντυσε με πολλή τέχνη και μεξικάνικα χρώματα και το βάφτισε Parasol. Ένα μπαρ εστιατόριο με ξεκάθαρες έθνικ αναφορές στην κουζίνα που δημιούργησε ο υπέροχος Τάσος Βουγάς. 
Καμιά σχέση με τον πλανητάρχη παιδιά, ο Τάσος είναι μέγιστος μάγειρας, σεφ αν προτιμάτε που έχει γράψει χιλιόμετρα πολλά σε κουζίνες όπως η Vegera στο Κολωνάκι, το Appaloosa στη Μύκονο και κάμποσα πεντάστερα ξενοδοχεία. Κατά τα άλλα το μαγαζί διαθέτει μουσικάρες, κοκτεηλάρες, brunch από το πρωί, υπέροχα έθνικ πιάτα. Να θυμάστε πως αν δεν περάσετε από το Parasol, δεν πήγατε ποτέ στην Ερεσό. Να δοκιμάσετε το κοκτέιλ που μοιάζει με Mohito αλλά είναι φτιαγμένο με βράσμα σύκου αντί για ζάχαρη.
