Αν ταξιδέψεις για Σύρο, ένα από τα πιο εντυπωσιακά κτίρια που θα αντικρίσεις βγαίνοντας από το καράβι είναι το ξενοδοχείο Διογένης. Αν και «του λιμανιού», τα αστέρια του το καθιστούν θέλοντας και μη «του σαλονιού» και είναι μια από τις πιο ασφαλείς επιλογές διαμονής στο νησί, αν θες αυτές τις μέρες να τις ζήσεις στην καρδιά του, στην Ερμούπολη δηλαδή.
Παλιό σκαρί, αρχοντικό με ιστορία κοντά δυο αιώνων o Διογένης. Μακρύ κτίριο, παράξενο, θυμίζει καράβι βαμμένο στα χρώματα της ελιάς. Καθώς το κοιτάς τη νύχτα ολοφώτιστο θαρρείς πως είναι έτοιμο να βουτήξει στο νερό και να σαλπάρει. Χαρακτηριστικό δείγμα της εμπορικής και αστικής ανάπτυξης του Σύρου, χτίστηκε στα μέσα του 19ου αιώνα την εποχή της ακμής του νησιού. Έχει περάσει από πολλές χρήσεις, ρωτάω και μαθαίνω. Αποθήκη ξυλείας, καπνού και κάρβουνου, βυρσοδεψείο, καμπαρέ. Την περίοδο της Κατοχής από το 1941-1944 στέγασε και την στρατιωτική-αστυνομική διοίκηση την Καραμπινιερία (Arma dei Carabinieri).
Το 1980 το κτίριο αγοράστηκε από τους σημερινούς ιδιοκτήτες και μετά από γραφειοκρατικές περιπέτειες ετών και τις απαραίτητες μετασκευές έγινε τελικά το σύγχρονο ξενοδοχείο που ο Αντώνης Καραμολέγκος ονειρεύτηκε να φτιάξει στο έμπα του λιμανιού και το έφτιαξε. Ήρεμη δύναμη και γι’ αυτό σπουδαίος καπετάνιος ο Αντώνης, όπως και το καράβι του- δεν είπαμε πως μου θυμίζει πλοίο; Ο Διογένης πρωτολειτούργησε τη δεκαετία του ’90 κι από τότε ταξιδεύει χειμώνα – καλοκαίρι, με ήλιο και βροχή, με μπουνάτσες και μποφόρια.
Η πρόσφατη ανακαίνιση τον έχει μετατρέψει σε πραγματικό στολίδι ενώ η φιλοξενία βρίσκει εδώ το πραγματικό της νόημα. Το διαπίστωσα δια ζώσης όταν έμεινα κι εγώ πρόσφατα για 2 βράδια, λόγω κάποιων μικροεπισκευών που έκανα στο σπίτι μου στην Ερμούπολη. Να διευκρινίσω πως πρόκειται για ένα μεσαίου μεγέθους ξενοδοχείο πόλης, 40 περίπου δωματίων εξοπλισμένων με όλες τις ανέσεις που προβλέπονται και στα αντίστοιχης κατηγορίας ξενοδοχεία. Λιτό κι αρχοντικό μαζί, λειτουργικό και πολύ βολικό από κάθε άποψη.
Στα συν η καθαριότητα σε δωμάτια και κοινόχρηστους χώρους, η ευγένεια του προσωπικού, τα αβίαστα χαμόγελα, ο πλούσιος μπουφές του πρωινού που συμβαδίζει με τις εποχές κι έτσι τον καιρό της νηστείας θα βρεις νηστίσιμες επιλογές και το Πάσχα κόκκινα αβγά και κουλουράκια δια χειρός Ιωάννας.
Η Ιωάννα Μαραγκού είναι η σύζυγος του Αντώνη, παιδική μου φίλη και η ψυχή του ξενοδοχείου τα τελευταία χρόνια. Γιατί τα προηγούμενα 30 χρόνια ασχολούνταν με το εμπόριο, αφού διατηρούσε μαγαζί γυναικείων ρούχων με τεράστια επιτυχία στην καρδιά της πόλης. Τώρα βέβαια τη συναντάς μόνο στο Διογένη, όλες σχεδόν τις ώρες της μέρας και σε διάφορα πόστα. Στην υποδοχή, στο καφέ, στα πρωινά, στην κουζίνα, πίσω από το μπαρ να ετοιμάζει ένα μεζεδάκι της στιγμής για το τσίπουρο της παρέας που μόλις κάθισε, να γεμίζει λουλούδια τα βάζα και λουκούμια τη φοντανιέρα, να σερβίρει έναν καφέ.
Τον καλύτερο καφέ βέβαια θα τον πιεις από τα χέρια της Λιάνας Καραμολέγκου –ναι είναι κόρη του Αντώνη και της Ιωάννας- η οποία έχει τελειώσει τις σπουδές της στο μάρκετινγκ και τα ξενοδοχειακά και στην παρούσα φάση της έχει πιάσει πόστο στο μπαρ του ξενοδοχείου. Η Λιάνα θα σου σερβίρει τον καφέ της όπως πρέπει και με το πιο καλό της χαμόγελο. Αν είναι στα κέφια της και σε κεράσει και λίγο από το χιούμορ της, θα τον απολαύσεις ακόμη περισσότερο.
Ένα μικρό οικογενειακό ξενοδοχείο στην καρδιά του λιμανιού είναι ο Διογένης που αν συναντηθείς μια φορά μαζί του, μετά το κάνεις εύκολα φίλο του. Κι όχι μόνο γιατί έχει την πιο εύκολη πρόσβαση και αποχώρηση από το νησί. Εδώ επιστρέφεις γιατί σε θυμούνται με το όνομά σου το μικρό και με τα χούγια σου. Αλλά κι εσύ θυμάσαι τα δικά τους ονόματα, γιατί έτσι είναι οι φίλοι. Αν ταξιδεύεις για δουλειές, το κάνεις σπίτι και γραφείο σου. Αν κατέβεις για διακοπές θα κινείσαι με τα πόδια σε όλα τα σημεία της Ερμούπολης και αυτοκίνητο θα χρειάζεσαι μόνο για να πας στις παραλίες και βόλτα τα χωριά του νησιού. Κι όταν επιστρέφεις θα γυρίζεις σε φίλους.
Για όποιο λόγο κι αν κατεβείτε στο νησί, κάντε μου τη χάρη και περπατήστε σε όλο το λιμάνι. Χωρίς συγκεκριμένο λόγο όμως και σε διαφορετικές ώρες της μέρας. Τα τελευταία έργα διαμόρφωσης το έχουν κάνει αριστούργημα και είναι τόσο ευχάριστο το περπάτημα. Περπατήστε πλάι στη θάλασσα και πάνω στα πεζοδρόμιά του. Προσπαθήστε να το αφουγκραστείτε, να το μυρίσετε και να το νιώσετε. Κοιτάξτε προς το Νεώριο, είναι αναπόσπαστο κομμάτι του νησιού και της ιστορίας του που προσωπικά βρίσκω μοναδικό κι υπέροχο. Δεν μπορώ να φανταστώ τη Σύρο και το λιμάνι της χωρίς αυτό.
Περάστε από το καΐκι που πουλάει τα ψάρια του από νωρίς στο λιμάνι, φωτογραφηθείτε πίσω από το έργο του Βαρώτσου και σταθείτε κάτω από την Περιφέρεια Αιγαίου. Κάποτε ήταν το 2ο Γυμνάσιο Θηλέων, το δικό μου δηλαδή.
Σταθείτε για λίγο στο Ηρώον και ρίξτε από κει λοξές ματιές στο Δημαρχείο. Χαζέψτε τα δεμένα κότερα, μερικά είναι πραγματικά εντυπωσιακά. Περπατήστε ως το Λιμεναρχείο, το Τελωνείο, τη Σχολή Εμποροπλοιάρχων και όλο το Νησάκι ως το Φάρο. Κλείστε τα μάτια κι ακούστε τη μουσική του λιμανιού. Άλλη σου παίζει το πρωί παρέα με τους γλάρους και την αραιή κίνηση των αυτοκινήτων, άλλη μόλις φτάνει το πρώτο πλοίο της γραμμής, άλλη στις 4 το μεσημέρι που φεύγει το καράβι, άλλη το απόβραδο κι άλλη το ξημέρωμα. Κι είναι όλες οι ώρες τόσο όμορφες. Kι η μουσική εκκωφαντική…
