To συριανό affogato του Διογένη και μια βουτιά στο παρελθόν…

Αφογκάτο vs «ιστορίας». Ή πιο απλά παγωτό με καφέ όπως σήμερα, όπως χθες, όπως πάντα.

Μετά την πρόσφατη ανακαίνισή του, το Ξενοδοχείο Διογένης, στο λιμάνι της Σύρου, δεν είναι μόνο μια από τις καλύτερες επιλογές διαμονής στο νησί, αν προτιμήσεις την Ερμούπολη σαν ορμητήριο των διακοπών σου, είναι και το σημείο που μπορείς να απολαύσεις τον καφέ, το παγωτό σου ή και τα δυο μαζί, καθώς περιμένεις το καράβι της επιστροφής ή χαζεύοντας το ατελείωτο πηγαινέλα του λιμανιού. Εγώ κάνω τα δύο τελευταία, απολαμβάνω δηλαδή affogato και χαζεύω την κίνηση παρέα με την φίλη μου την Ιωάννα τη συνονόματη. Για όσους δεν γνωρίζουν, το affogato είναι ιταλική επινόηση και πρόκειται για μια μπάλα παγωτό βανίλια περιχυμένη με ένα φλιτζάνι ζεστό espresso από πάνω. Μερικά λεπτά αναμονής, λίγο ανακάτεμα και μετά ξεκινάς τα απολαυστικά κουταλιάσματα πριν καταλήξεις να ρουφάς από το καλαμάκι ότι έχει μείνει στο ποτήρι σου. Μιλάμε για απόλαυση μεγατόνων… Κι εκεί που έχω φτάσει στη μέση του κουταλιάσματος το μυαλό μου γυρίζει χρόνια πίσω, πολύ πίσω και γίνομαι ξανά η Βάνα – έτσι με φώναζαν όλοι τότε- μια δεκαπεντάχρονη με καστανές μπούκλες και τα μυαλά πάνω από το κεφάλι και πίνω «ιστορία» στην καφετέρια του Μαύρου παριστάνοντας τη μεγάλη. Τώρα είναι η στιγμή που πρέπει να εξηγήσω την… ιστορία μου. Η «ιστορία» ήταν μια δυο μπάλες παγωτό βανίλια μέσα σε ένα μακρύ ποτήρι κι από πάνω παγωμένος νες καφέ φραπέ – ατέλειωτη ευχαρίστηση κι όχι εσπρέσο. Την “ιστορία” τότε ο Μαύρος την λάνσαρε πρώτος στο νησί πριν τον μιμηθούν κι άλλες καφετέριες. Δεν ξέρω γιατί την έλεγε έτσι, το θέμα είναι πως εσύ καθόσουνα χαλαρός κι ωραίος, ανακάτευες με το μακρύ κουταλάκι σου και περίμενες υπομονετικά να λιώσει το παγωτό για να ρουφήξεις με το καλαμάκι το υπέροχο μείγμα. Στο μεταξύ έριχνες τις ματιές σου αριστερά δεξιά μπρος και πίσω σε ακτίνα αρκετών μέτρων για να τσεκάρεις την… κίνηση. Η καφετέρια του Μαύρου βρισκόταν στην πλατεία Μιαούλη, απέναντι από το Δημαρχείο και στα αριστερά του όπως το κοιτούσες. Ο κύριος Μάκης ήταν ένας παχουλός, κοντούλης, πάντα χαμογελαστός άνθρωπος που μας αγαπούσε πολύ όλα τα παιδιά, όση φασαρία κι αν κάναμε. Ήταν κι ένας επιδέξιος ζαχαροπλάστης φυσικά, που μεταξύ άλλων έφτιαχνε κι έναν καταπληκτικό κορμό με αφράτο παντεσπάνι, σαντιγί, κρέμα σεράνο και καβουρντισμένο αμύγδαλο. Όλοι λιώναμε για χάρη αυτού του κορμού καθώς τον βλέπαμε να βγαίνει φρέσκος φρέσκος από το μικρό εργαστήριο. Μέχρι να τον ακουμπήσει ο κύριος Μάκης στο ψυγείο είχε πουλήσει το μισό στο δρόμο. Εκεί στις καρέκλες του Μαύρου είχαμε πιει τους πρώτους μας καφέδες, είχαμε γευτεί τις πρώτες «ιστορίες», είχαμε καπνίσει στη λούφα τα πρώτα μας τσιγάρα, είχαμε νιώσει τα πρώτα καρδιοχτύπια. Μέσα σε εκείνη τη μεγάλη αγοροκοριτσοπαρέα με τον Νάσο, τον πρώτο μεγάλο έρωτα, με την Τέα, τη Μαρίνα, το Βαγγέλη, το Γιώργο, το Γιάννη, το Μαθιό, τον Κώστα, τον Αντρέα, το Νίκο. Να δεις που κάποιον ξεχνάω. Συγνώμη αν το έκανα, ας όψεται η ιστορία…

Πληροφορίες: Πλατεία Παπάγου, Ερμούπολη, τηλ.: 22810 86301, 22810 86302-3 Fax: 2281083334, e-mail: contact@diogenishotel.gr